Σε όψεις της ιστορίας της πόλης αναφέρθηκε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών και επικεφαλής της παράταξης ΤΩΡΑ Καλλιθέα Λάζαρος Λασκαρίδης, Συγκεκριμένα, μιλώντας σε εκδήλωση του Δήμου Καλλιθέας για τον Γιάννη Χατζίνη, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της Αγγελικής Αθανασακοπούλου «Στη σκιά της Παλίρροιας», έκανε τις ακόλουθες επισημάνσεις
<<Αυτή η πόλη, η δική μας πόλη, έχει ιστορία!
Και δεν το λέμε αυτό από την κεκτημένη ταχύτητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των γηγενών αλλά από την ανάγνωση της πραγματικότητας. Μιας ανάγνωσης που, δυστυχώς όμως, νοσεί λόγω της περιορισμένης βιβλιογραφίας. Και σε αυτή την ανάγνωση έρχεται να συμβάλλει απόψε η Αγγελική Αθανασακοπούλου με το έργο της για τον Καλλιθεάτη Γιάννη Χατζίνη.
Η νεότερη ιστορία της Καλλιθέας προσμετράται από τα πρώτα μετεπαναστικά χρόνια, πριν από την απόκτηση της δομής της ως Κοινότητα. Να σταθούμε, όμως, περισσότερο στη σύγχρονη ιστορία της και να πιάσουμε την άκρη του νήματος, λίγο πριν από την περίοδο την οποία εξετάζει ενδελεχώς η συγγραφέας.
Βρισκόμαστε ακόμα, στα χρόνια του Εθνικού Διχασμού, όταν ο εξαιρετικός μελετητής αυτών, Γιώργος Μαυρογορδάτος, στο βιβλίο του «Εθνικός Διχασμός και Μαζική Οργάνωση», μας δίνει την εξαιρετική πληροφορία ότι στην Καλλιθέα δεν υπήρξε καν οργάνωση Επιστράτων, εκείνη την περίοδο, κι ότι οι λιγοστοί που είχαν αυτόν τον παρακρατικό πολιτικό προσανατολισμό, στεγάστηκαν σε εκείνην του Θησείου.
Αυτή η πληροφορία είναι εξόχως ενδιαφέρουσα αλλά και ιδιαιτέρως τιμητική για την πόλη μας, αφού επιβεβαιώνει τον παραδοσιακά δημοκρατικό προσανατολισμό των κατοίκων της, ο οποίος εμβαθύνθηκε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την έλευση στην Καλλιθέα του προσφυγικού στοιχείου.
Και τώρα ερχόμαστε ακριβώς στην περίοδο, που αποτελεί τον κύριο όγκο δουλειάς της συγγραφέως : Όσο κι αν κοπιάσει ο ιστορικός-πνευματικός ερευνητής των δρώμενων στη νεότερη Ελλάδα, δύσκολα θα εντοπίσει πιο ενδιαφέρουσα περίοδο από εκείνη του μεσοπολέμου.
Άλλωστε, δεν είναι διόλου τυχαία δύο γεγονότα. Το πρώτο είναι το μακρόν εκείνης της περιόδου (ουσιαστικά ξεπερνά την 20ετία) και το δεύτερο έχει να κάνει με τα κορυφαίες στιγμές τόσο κατά την έναρξή της, όσο και κατά την ολοκλήρωσή της.
Δεν είναι μόνο ο Α’ και ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος που σηματοδότησαν πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά το εν λόγω χρονικό διάστημα, αλλά και η πνευματική καλλιέργεια-ανύψωση που σημειώθηκε, τουλάχιστον στον ελλαδικό χώρο, τότε.
Στην πολιτογραφημένη ως «γενιά του ‘30», τη δική του προβεβλημένη θέση αποκτά ο πνευματικός λόγος του Γιάννη Χατζίνη, ο οποίος αποτυπώθηκε σε σειρά έργων του.
Το νήμα του συνολικού έργου του Χατζίνη, σε συνδυασμό με το γενικότερο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, πιάνει από την αρχή και αναλύει η κα Αθανασακοπούλου, με το έργο της «Στη σκιά της Παλίρροιας», μ’ έναν επαρκώς τεκμηριωμένο αλλά και γλαφυρό λόγο, που δεν μας ταξιδεύει απλά στον «παλιό εκείνο τον καιρό». Μας μεταμορφώνει σε μύστες της εποχής, δίνοντας παράλληλα το στίγμα της πόλης του Χατζίνη, και πόλης μας, της Καλλιθέας, στην οποία γεννηθήκαμε, ζούμε και την υπηρετούμε.
Η συμβολή της, είναι καθοριστική διότι το νήμα που πιάνει, το ολοκληρώνει στην άλλη άκρη, βοηθώντας τα μάλα στην κατανόηση συγκεκριμένων πτυχών της ζωής της Καλλιθέας αλλά, συγχρόνως και τον ιστορικό ερευνητή του μέλλοντος στις αναζητήσεις του. Κι έχει πολλή δουλειά εδώ και ο ιστορικός του παρόντος. Διότι στην πόλη μας δεν έχει γραφτεί ακόμα ολοκληρωμένα η μεγάλη ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και για μας αποτελεί μιας πρώτης τάξεως δέλεαρ, το γεγονός ότι βλέπουμε στο πάνελ τον κ. Μενέλαο Χαραλαμπίδη, τον οποίο προσωπικά θα τον χαρακτήριζα άρτιο επιστημονικό αθηναιοδίφη της Αντίστασης.
Σε αυτή την πόλη και για τη γενικότερη πορεία της στα χρόνια της οργανωμένης υπόστασης της, ως Κοινότητα αρχικά και ως Δήμου στη συνέχεια, υπάρχει, δυστυχώς, ένα μόνο βιβλίο, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «βιβλίο αναφοράς». Αυτό, κατά τον ομιλούντα, είναι το «Άστυ Καλλιθέας» του Τριαντάφυλλου Τριανταφυλλίδη, παρά τα τρωτά του σημεία. Κι αυτά είναι: Πρώτον ότι γράφτηκε στην περίοδο της δικτατορίας της 21ης Απριλίου (κυκλοφόρησε το 1972) με αποτέλεσμα ο ίδιος να αυτολογοκριθεί, ώστε να πάει το πόνημα του χωρίς προβλήματα στο τυπογραφείο και ο δεύτερος, ο συντηρητικός προσανατολισμός του συγγραφέα, ο οποίος του στέρησε και άλλες προσεγγίσεις. Ακολούθησαν σημαντικές δουλειές που είχαν ως πρώτη ύλη αυτό το σημαντικό βιβλίο αναφοράς, δύο ακόμα ενδιαφέρουσες μονογραφίες αλλά και μίξη ιστορικών αναδρομών και συγχρόνων οπτικών μορφών της πόλης, συνοδευόμενες από προτάσεις, όπως αυτές που κατέθεσε προ δεκαπενταετίας, ο από ετών, πλέον, δήμαρχος Δημήτρης Κάρναβος στο έργο του «Καλλιθέα, Ταυτότητα και Αυτοδιοίκηση».
Η έρευνα όμως, τόσο για τους επιστήμονες της ιστορίας, όσο και για τους εραστές της, δεν σταματά ποτέ. Και κινούμενη στο πλαίσιο αυτό, η διοίκηση του Δήμου Καλλιθέας ετοιμάζει για το φετινό χειμώνα σειρά τεκμηριωμένων προσεγγίσεων επί των θεμάτων αυτών, με τη συμμετοχή των πολιτών. Διότι, σε αυτή την πόλη, όπως γίνεται εμφανές πλέον, ο Πολιτισμός δεν σταματά ποτέ!
Ως συνταξιδιώτες όλοι απόψε εδώ της συγγραφέως, να της ευχηθούμε καλή επιτυχία στον πνευματικό της δρόμο και να επιβεβαιώσουμε ότι όλοι μαζί θα εντρυφήσουμε στο χθες, για να εκτιμήσουμε και διευρύνουμε το σήμερα αλλά και να σχεδιάσουμε το αύριο, απαλλαγμένοι από στείρες αναγνώσεις και μορφές! >>
