Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

"Σε περιμένω τ' άλλο καλοκαίρι"...

Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΑΣΚΑΡΙΔΗ
Επικεφαλής του ΤΩΡΑ Καλλιθέα

Στα επόμενα καλοκαίρια η μεγάλη μας πόλη μπορεί να σφύζει από ζωή. Να ικανοποιεί τους δημότες που για οικονομικούς λόγους είναι υποχρεωμένοι με… ντάλα τον ήλιο να κινούνται στα όριά της. Κι όχι να κλείνονται, όπως σήμερα,  στα σπίτια τους επειδή δεν έχουν που να πάνε και τι να κάνουν τα βράδια.
Η πλατεία Δαβάκη, η Κύπρου, το πάρκο της Χαροκόπου και οι Τζιτζιφιές να πλημμυρίζουν καθημερινά και εναλλάξ από
κόσμο που θα απολαμβάνει δωρεάν την ερασιτεχνική δημιουργία ή
τον πολιτισμό των εθνικοτοπικών συλλόγων!
Μια έκθεση βιβλίου (γεγονός που είχε απαντηθεί στα μέρη μας προ πολλών δεκαετιών) να έχει τα δικά της δεκαπενθήμερα στα προαναφερθέντα σημεία. Πότε με την πραμάτεια των τοπικών βιβλιοπωλείων, πότε με το υλικό του συνδέσμου εκδοτών, με τιμές κάτω του κόστους (από 1 ευρώ) που «φωλιάζει» τον Φεβρουάριο στην Κλαυθμώνος!
Το δημοτικό στάδιο να γεμίζει από εκδηλώσεις. Aπό αυτές, τις μεγάλες, που γίνονται στο θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη ή στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα. Επί πληρωμή μεν, αλλά με όρους ανέσεων για τον όποιο θεατή και σίγουρα πιο βολικών για τον Καλλιθεάτη αφού δεν θα σπαταλά περισσότερο χρήμα και χρόνο για τις μετακινήσεις του!
Η αυλή κάθε σχολείου του Δήμου μας να γεμίζει (εναλλάξ κάθε βράδυ) από τα παιδιά και τους γονείς τους που θα παρακολουθούν παραστάσεις καραγκιόζη ή κάτι αντίστοιχο, με τη συμβολική τιμή του ενός ή των δύο ευρώ. Κι αυτό εφόσον δεν βρεθεί χορηγός για να χρηματοδοτηθούν εξ ολοκλήρου!
Εγκαταλελειμμένοι, επί της ουσίας χώροι, όπως οι  ιδιόκτητοι της Δοϊράνης (στο ύψος της Δημητρακοπούλου o ένας και στης Αγνώστου Στρατιώτου o άλλος) και οι δημοτικοί της Αθηνάς μπορούν να αποκτήσουν ζωή ως θερινές αίθουσες πολλαπλών χρήσεων. Τη μια να προβάλουν ταινίες, την άλλη να έχουν μικρά λούνα παρκ και την… παρ’ άλλη να δίδονται, με το αζημίωτο αλλά έναντι μικρού αντιτίμου, σε μεμονωμένους δημότες για τις κοινωνικές τους εκδηλώσεις!
Ν’ «ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές, του Αη Γιάννη πόσα ξέρεις και μου λες
αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες που’ χουν πεθάνει», όπως τόσο εύστοχα (περι)έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου,  γιατί υπάρχει η βούληση να ξαναζωντανέψει η όμορφη παράδοση!
Όσες… κορδέλες και να κόψουν το επόμενο δεκάμηνο, δεν θα ξαναφέρουν τη ζωή σε αυτόν τον τόπο που με δική τους επιλογή και με την ανοχή άλλων, εξεμέτρησε το ζην.
Μιλάμε απλά, μιλάμε αγνά, μιλάμε Καλλιθεάτικα,  με προτάσεις ουσίας  που δεν απαιτούν κόστος για την άμεση υλοποίησή τους. Είναι απόφαση:  Η μεγάλη μας πόλη να γίνει αυτή που θέλουμε όλοι μας ΤΩΡΑ!

4 σχόλια:

  1. Επιτέλους! Κάποιος έπρεπε να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι αλλο να ακουσουμε.............τι να πουμε .............ημαρτον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι μπράβο στις μέρες μας έχουμε χάσει τα πλά και τα καθημερινά................. ας κάνετε την αρχή με επιτυχία και να σας ακολουθήσουν κι άλλοι γιατι βαρεθήκαμε να καούμε μεγαλόπνοα και ανεφικτα θεωρητικά σχέδια.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή